Okul kaygısı, çocukların okula gitme, derse katılma veya öğretmenle iletişim kurma süreçlerinde yaşadıkları yoğun kaygı durumudur. Bu kaygı çoğu zaman fiziksel belirtilerle de kendini gösterir: mide bulantısı, baş ağrısı, karın ağrısı gibi psikosomatik şikayetler sık görülür. Okul kaygısı yaşayan çocuklar, sabahları okula gitmek istemeyebilir, ayrılma anlarında yoğun ağlama nöbetleri geçirebilirler.
Psikanalitik bakış açısı okul kaygısını, çocuğun ayrışma-bireyleşme sürecinde yaşadığı zorluklarla ilişkilendirir. Çocuğun ebeveynden ayrılma sürecinde yaşadığı kaygı, okula başlama ile birlikte yeniden canlanır. Özellikle anne-çocuk ilişkisi simbiotik (birbirine fazlaca bağlı) bir yapıda olduğunda, çocuk okulda yoğun bir terk edilme kaygısı yaşayabilir. Bu kaygı yalnızca okula değil, aslında “anneyi kaybetme” korkusuna bağlıdır. Psikanalitik kuram, bu durumu bilinçdışı düzeyde tekrar eden ayrılma travmaları olarak ele alır.
Günlük Yaşama Etkileri
Okul kaygısı çocuğun akademik başarısını doğrudan olumsuz etkiler. Çocuk sınıfta dikkatini toplamakta zorlanabilir, sosyal etkinliklere katılmaktan kaçınabilir. Bu durum akran ilişkilerini zedeler ve zamanla yalnızlaşmaya yol açar. Ayrıca sürekli kaygı yaşayan çocuk, kendi yeterliliğini sorgulamaya başlar ve özgüveninde düşüş görülür. Aile için de durum oldukça zorlayıcıdır; ebeveynler çocuğu okula götürmekte güçlük çeker ve bu süreçte kendi sabır sınırlarını zorlarlar.
Psikanalitik terapi, okul kaygısı yaşayan çocuğun bilinçdışı korkularını oyun, resim ve sözel anlatım yoluyla çalışmasına fırsat tanır. Terapist, çocuğun ayrılma kaygısının kökenini anlamlandırmasına yardımcı olur ve bu süreçte ebeveynleri de terapiye dahil ederek aile dinamiklerini düzenler. Çocuğun okulla ilgili kaygısı yalnızca bir eğitim sorunu değil, derin bir duygusal çatışmanın ifadesidir. Bu zorluğu yaşayan aileleri Beylikdüzü ofisine bekleriz. Bu konuda destek almak, okul kaygısı yaşayan çocukların güvenli bir şekilde bireyleşmelerine ve akademik uyumlarını artırmalarına katkı sağlar
Galeri